در یک غروب به افق نگاه می کنم ... دو کوه کنار هم با بک گراند یک آسمان سفید ... دو حجم برآمده ی گرد به رنگ قهوه ای سوخته ... هزار تصویر رو در خودش جا میده ! و سایه های انسانی کوچکی که بین اون دو می رقصند ... با این آهنگ می رقصند ... در سکوت سرد همین غروب ...به سمت قله می خزم تا با فتحش به دنیا و حس دیگری قدم بذارم ...
۲۰ آذر ۸۷