هایپریک ۳۲

کی و چطور امکان داشت که یه عصر زمستونی با آناتما زیر نور خورشید نیمه جون و سایه های ناتوان از هم گسسته ی شاخه های خشک درخت پارک خلوت پشت گلستان بشینی و دسر شکلاتی و زعفرونی و بستنی نونی و سالار و پاستیل بخوری و بین هر کدوم یه نخ سیگار و بری تا اووووووج !! راستی آرمان می بینی دنیای تو شکلاتیه ! دنیای من زعفرونی !  

۴ بهمن ماه ۸۷