هایپریک ۲۴

بس که در این مدت، در موسیقی غوطه می خوردم و بی وقفه ، هر روز ، بیشتر از قبل در همون حالاتی که حساسیت شنوایی بالاتر رفته بود موسیقی گوش می کردم به بازیها و برداشت های مختلفی در این عرصه رسیدم و البته بماند که ناتوانی در بازیابی حجم و تفکیک بی نظیر صدا پس از خروج از اون فضا از افسوس هایی ست که در فکر هستم به طریقی جبران کنم! در هر صورت یکی از چیزهایی که در موسیقی برام جالب بود نحوه ی روایتی و یا سبک های رابطه و دیالوگ موسیقی با من مخاطب بود! بد نبود اگر برای هر شیوه ی روایت به مثالی اشاره می کردم که ملموس تر باشه ولی خب زیاد به ذهن ندارم! یکی از این شیوه های دسته بندی، نحوه ی آغاز و بسط و پایان آهنگهاست ! آغاز تند و سریع .. بدنه کشدار یا کوتاه .. بالا یا پایین .. پایان در اوج و رو به بی نهایت یا در سیر نزول و رو به آرامش .. از اونجایی که هنوز یک کلمه تئوری موسیقی هم نخوندم این حالات رو بر نمودار تصویر می کردم و جزئیاتی که نمی تونم به زبان بیارم .. اولین بار روی آهنگ فوق العاده Sorrow پینک فلوید این تصویر به ذهنم رسید که با شروع آروم باهات به دیالوگ می نشینه .. مجاب نمیشی اوج می گیره ! می کوبه .. با قدرت و اقتدار حالیت می کنه ! و در پایان دوباره به همون لحن آرومش با قدرت و از جایگاهی بالاتر بر می گرده ! بیشتر بازیهای شخصی من هستند .. وقتی اون کتاب درک و دریافت موسیقی رو بخونم قطعاً بیشتر ازش خواهم گفت ! به سبک کوندرا ! 

۲۵ دیماه ۸۷